Dla Czytelnika

Adam Lorenz – komisarz policji odwiedza swojego dobrego przyjaciela Pawła, który po kilkunastu latach wrócił do rodzinnej miejscowości Rokitek, gdzie zakupił stary dworek, który odnowił.
Na miejscu Adam dowiaduje się, że niespodziewanie zniknęła młoda kobieta.
Odkrywa również, że ostatnio ma tu miejsce dziwny i bardzo niepokojący proceder – znika więcej młodych kobiet, po których ślad zanika. Sprawa nabiera tempa, gdy na polu zostają znalezione zakopane zwłoki…

Na jaw wychodzą sekrety skrywane sprzed lat i pakt, który zawarli między sobą starzy przyjaciele.

Autorka Anna Potyra trzyma nas w garści genialną fabułą, która wodzi nas za nos do samego końca. I nawet gdy już sądzisz, że wiesz to okazuje się, że i tak jesteś w błędzie.

“Książka o miłości” nie jest manifestem adoracji, obfitym w górnolotne sformułowania. Bardziej przypomina zapis rozmowy przyjaciółek.

To również nie jest naukowa rozprawa, czy lektura, która rościłaby sobie prawo do tego, że autorki posiadły wiedzę absolutną i ich zdanie na ten temat powinno być powielane przez wszystkich. Wręcz przeciwnie, rozmawiają ze sobą dwie doświadczone przez życie kobiety, czasem niepewne, czasem rozgoryczone, czasem wątpiące, szukające odpowiedzi na różne kwestie.

Książka Olgi Drendy i Małgorzaty Halber o miłości to idealna lektura na wiosenne wieczory.

Jeśli ktoś potrzebuję dobrej dawki czarnego humoru, to jest to książka jak najbardziej dla niego.

Joseph Heller w „Paragrafie 22” ukazuję bezsens wojny i armii jako instytucji, wyśmiewa mechanizmy społeczne rządzące się logiką absurdu. Jej bohaterowie to zbiorowisko wariatów, fanatyków, idiotów i oportunistów, ale nade wszystko ludzi, którzy pragną jednego – przeżyć.

Główny bohater – Pilot Yossarian – jest przekonany, że wszyscy pragną jego śmierci. Wpada na pomysł, aby za pomocą Paragrafu 22 wymigać się od pełnienia obowiązków. Udając wariata, zdaję sobie sprawę, że jest przez wariatów otoczony…

„Paragraf 22” to jedna z najwybitniejszych powieści amerykańskich XX wieku, a zarazem najsłynniejsza powieść o II wojnie światowej.

“Kiedy umrę, zjesz mnie kocie?” autorstwa Caitlin Doughty, jest książka wyróżniającą się nie tylko tytułem, lecz również tematyką.

Autorka pozwala nam zaznajomić się z końcem życia. I choć nie da się sprawić, że ten temat będzie przyjemny, to na pewno odpowiedzi na nurtujące nas pytania pozwala nam oswoić się z nim na tyle, że przestaniemy się bać.

Co ciekawe według, Pani Doughty najciekawsze pytania pochodzą właśnie od dzieci.

Na jakie pytania odpowiada nam więc autorka w swojej książce?

Oto kilka z nich:

• Dlaczego po śmierci zmieniamy kolor?
• Czy możemy wyprawić babci pogrzeb wikingów?
• Czy po śmierci gdy będę w trumnie, dalej będą mi rosnąć włosy?
• Czy można oddać krew po śmierci?

W tej książce autorka fachowo i z humorem rozprawia się z wieloma mitami i rozwiewa wątpliwości na temat umierania.